بیانات مقام معظم رهبرى در مراسم اختتامیه مسابقات قرائت قرآن (۱۳۷۳/۱۰/۱۴)
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
خدا را شاکر و سپاسگزاریم که بحمداللَّه در این دوره هم، این گردهمایى به بهترین وجه انجام شد. جاى خوشوقتى است که هر سال، یک قدم جلوتر مى‌رویم. البته من به شما برادران و خواهران عزیز عرض کنم که ما سالها از قرآن دور ماندیم. سلاطین ظالم و حکّام بیگانه از قرآن، سالهاى متمادى این کشورِ قرآن را از قرآن دور نگه داشتند. حقّاً ما عقب‌افتادگى داریم. لذا سالى یک قدم، کافى نیست.
عزیزان من! قرآن نور است و حقیقتاً دل و روح را روشن مى‌کند. اگر با قرآن اُنس پیدا کنید، مى‌بینید که دل و جان شما نورانى مى‌شود. به برکت قرآن بسیارى از ظلمات و ابهامها از قلب و روح انسان زدوده مى‌شود. آیا این بهتر نیست؟ «یخرجهم من الظّلمات الى النّور». به‌وسیله‌ى قرآن است که خداى متعال مى‌فرماید: «اللَّه ولىّ الّذین امنوا یخرجهم من الظّلمات الى النّور»(۶۶). به برکت قرآن است که انسان از ظلمات اوهام، اشتباهات، خطاها و غلطها، به نور هدایت راه پیدا مى‌کند. قرآن، کتاب معرفت است. ما در زمینه‌ى زندگى، در زمینه‌ى آینده، در زمینه‌ى تکلیف کنونى، در زمینه‌ى هدف از بودن و در بسیارى از زمینه‌هاى دیگر، خیلى از مسائل را نمى‌دانیم. بشر مشحون به جهالتهاست و قرآن براى انسان معرفت مى‌آورد.
قرآن کتاب نور، کتاب معرفت، کتاب نجات، کتاب سلامت، کتاب رشد و تعالى و کتاب قرب به خداست. ما این خصوصیات را چه وقت از قرآن به دست مى‌آوریم؛ برادران عزیز؟ همین که قرآن را در جیبمان بگذاریم کافى است؟ این‌که در هنگام سفر، از زیر قرآن رد شویم کافى است؟ امروز من مى‌گویم، این‌که ما در جلسه‌ى تلاوت قرآن شرکت کنیم کافى است؟ این‌که حتى قرآن را با صداى خوش تلاوت کنیم یا تلاوت خوش را بشنویم و از آن لذّت ببریم کافى است؟ نه. چیز دیگرى لازم دارد. آن چیست؟ آن تدبّر در قرآن است. باید در قرآن تدبّر کرد. خودِ قرآن در موارد متعدد از ما مى‌خواهد که تدبّر کنیم. عزیزان من! اگر ما یاد گرفتیم که با قرآن به‌صورت تدبّر، اُنس پیدا کنیم، همه‌ى خصوصیاتى که گفتیم حاصل خواهد شد. ما هنوز خیلى فاصله داریم؛ پس باید پیش برویم. این‌که شما مى‌بینید از اوّلِ انقلاب تا امروز، مسؤولین و دلسوزان کشور، قرآن را در تلاوت، در حفظ و در تعقیبِ مراسم مربوط به قرآن مطرح کرده‌اند، براى این است که ما به آن‌جا نزدیک شویم. البته تلاوت قرآن با صداى خوش، کار بسیار خوبى است. روایت دارد که امام سجاد علیه‌السّلام – هم درباره‌ى امام سجاد علیه‌السّلام دارد، هم درباره‌ى امام باقر علیه‌السّلام – وقتى تلاوت مى‌کردند، کسانى که از نزدیک محل تلاوت ایشان مى‌گذشتند، زانوهایشان مى‌لرزید و سست مى‌شد و نمى‌توانستند حرکت کنند. مى‌ایستادند تلاوت قرآن را گوش مى‌کردند و وقتى حظّ خودشان را مى‌بردند، به راهشان ادامه مى‌دادند. تلاوت قرآن با صوت خوش و با آداب که شیوه‌ى خاصى دارد، موسیقى خاصى دارد، روش خاصى دارد، امور لازمى است. اینها انسان را نزدیک مى‌کند؛ اما کافى نیست. اگر بخواهیم تشبیه کنیم، این‌طور مى‌گوییم: قرآن را به صورت بناى مُعْظمى، داراى سالنها و حجره‌ها و زوایاى گوناگون و اعماق فراوان در نظر بگیرید. این عمارت وسیع و عظیم، سردر و مدخلى دارد. اگر آن مدخل را زیبا ساختیم، مردم براى ورود در آن عمارت، تشویق مى‌شوند. مدخلِ آن بناى رفیع، همین تلاوتهاى زیبایى است که این‌جا خواندند. کاشیکارى دَمِ در، این تلاوت است. حال وارد شوید. این کاشیکارى، بسیار لازم است. این زیباسازىِ تلاوت، امر لازمى است. لذاست که بنده تشویق و تقدیر مى‌کنم. یعنى از کسانى که با خوب خواندنشان قرآن را در دلهاى ما شیرین و در چشمهاى ما زیبا مى‌کنند، تجلیل مى‌کنم. این تقدیر و تجلیل، هم قاریان عزیز جوان و نورسِ خودمان در ایران را شامل مى‌شود و هم اساتید قدیمى و کهنى را که از کشورهاى دیگر مى‌آیند؛ بخصوص قُرّاء مصر و بخصوص این مرد کهن و استادِ قدیمى، آقاى شعیشع که از قدیم بنده ایشان را مى‌شناسم. شاید سى سال است که من با تلاوت او آشنایم. بحمداللَّه چند سالى است که به این‌جا مى‌آید و از نزدیک ایشان را مى‌بینیم و تلاوتش را مى‌شنویم. امروز هم از آن تلاوتهاى بسیار خوب را انجام داد.
نوارِ امروزِ این شیخ بزرگوار و استاد قرآن، از نوارهاى یادگارى خواهد بود و ان‌شاءاللَّه خواهد ماند. براى خود او هم ان‌شاءاللَّه وسیله‌ى یادآورى و براى دیگران هم مایه استفاده است. دیگران هم بحمداللَّه خوب خواندند. اما اینها همه مقدّمه‌ى ورود در آن بنیاد رفیع است. باید وارد شوید و قرآن را حفظ کنید. من در برنامه‌هاى این دو سه روز که پخش شد، دیدم بچه‌هاى کوچک ما قرآن را با خصوصیات آیه، سوره، صفحه به صفحه و خط به خط حفظ کرده‌اند. بسیار کار جالبى است. بسیار زیباست. واقعاً باید از پدران و مادران این بچه‌ها تجلیل کرد. بسیار اهمیت دارد که انسان این‌طور با نوجوان خودش کار کند و او را این‌گونه بار بیاورد. اینها مى‌ماند.
البته من یک تذکّر هم بدهم: ذهن این بچه‌ها را با اعداد رایانه‌اى پر نکنید. ما چه کار داریم که فلان سوره چند حرف دارد؟ روزگارى این گونه مسائل لازم بود. روزگارى که خوف تحریف وجود داشت، لازم بود عدد کلمات و عدد حروف، محفوظ باشد. امروز قرآن، هزاران چاپ شده است. چه‌کسى جرأت دارد یک حرف از قرآن کم یا زیاد کند؟ این کارها امروز لازم نیست. به‌جاى این کارها، بگویید حفظ کنند که در خواتیم آیات، تعبیراتِ مثلاً «و هو السّمیع العلیم» چند جا در فلان سوره آمده است. سمیع یا علیم یا قدیر؛ چند تا از اینها با هم آمده است. کدام یک با هم آمده است. اینها خوب است. اینها را حفظ کنند. اینها در فهم معانى آیات تأثیر مى‌گذارد. ببینند در آیاتِ مثلاً اوّلِ این سوره تا آخر سوره، چند بار کلمه وحى آمده است. مثلاً در چند آیه به پیامبر اشاره شده است که این قرآن به‌سوى تو وحى مى‌شود. مثلاً نکات مکرّر در سوره – هر سوره‌اى را که مى‌خواهد بخواند – استخراج شود. فرض بفرمایید این آیات مربوط به سوره‌ى «فصّلت» است. در این سوره راجع به وحى مکرراً صحبت شده است. نوجوان این نکات را استخراج و حفظ کند. اینها مهمّ است. این‌که چند حرف است یا صفحه‌ى چندم است، مهم نیست. ما که قرآن با چاپ واحد نداریم؛ صدها چاپ قرآن داریم. آغاز یک سوره در این قرآن، صفحه‌ى ۳۲۵ است، اما در قرآن دیگر ممکن است صفحه‌ى ۱۰۰ باشد. لذا باید به بچه‌ها نکات لازم و مفید که آنها را به فهم مفاهیم قرآن نزدیک مى‌کند، یاد دهید تا مثل نقشى که در سنگ مى‌ماند، تا آخر عمر در ذهنشان بماند و مایه‌ى برکت شود.
عزیزان من! جامعه‌ى اسلامى ما، این‌گونه رشد مى‌کند. این‌گونه استحکام پیدا مى‌کند. این‌گونه استقلال خود را تضمین مى‌کند. این‌گونه توجه مسلمین دنیا را جلب مى‌کند که راه هدایتشان را در اسلام پیدا کنند. امروز بحمداللَّه مردم متوجّه شده‌اند و در اسلام، راه هدایت را مى‌جویند. این‌کار بایستى تشویق شود. ظهر نزدیک است؛ جوایز هم بایستى داده شود. من بیشتر از این ادامه نمى‌دهم. از همه‌ى حضّار، از میهمانان، از گردانندگان این مسابقه، از داوران، از هر کسى که به‌نحوى زحمت کشیده است و از برادران عزیزى که بسیار تلاش کردند، صمیمانه تشکّر مى‌کنم.
والسّلام علیکم و رحمهاللَّه
۶۶) بقره: ۲۵۷
منبع:leader.ir
