بیانات در دیدار قاریان قرآن (۱۳۸۹/۰۴/۲۴)
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
امروز جلسه‌ى بسیار خوبى بود و از استماع آیات کریمه‌ى قرآن از حنجره‌ى این بلبلان بوستان قرآنى حقیقتاً لذت بردیم. از برگزار کنندگان این مراسم باشکوه و باارزش هم خیلى تشکر میکنم و امیدوارم که ان‌شاءاللَّه روزبه‌روز توفیق ما براى نزدیکى به قرآن بیشتر شود.
حقیقت این است که ما هنوز از قرآن خیلى دوریم و خیلى فاصله داریم. دلهاى ما باید قرآنى بشود. جان ما باید با قرآن انس بگیرد. اگر بتوانیم با قرآن انس بگیریم، معارف قرآن را در دل و جان خودمان نفوذ بدهیم، زندگى ما و جامعه‌ى ما قرآنى خواهد شد؛ احتیاج به فعالیت و فشار و سیاستگذارى ندارد. اصل این است که دلمان، جانمان و معرفتمان حقیقتاً قرآنى باشد.
من به شما عرض کنم؛ سالهاى متمادى تلاش شده است که بین معارف قرآنى و دلهاى جامعه‌ى مسلمانان و امت اسلامى فاصله ایجاد شود؛ الان هم تلاش میشود. الان در بعضى از کشورهاى اسلامى رؤساى مسلمان این کشورها به خاطر رعایت دشمنان اسلام، حاضرند فصل جهاد را از تعلیمات اسلامى‌شان خارج کنند. حاضرند معارف قرآنى را در آنجائى که به منافع آنها صدمه میزند، از تعالیم عمومى خودشان، در مدارسشان و بین جوانهایشان خارج و دور کنند. امروز هم این تلاش هست.
قرآن حیات طیبه را به ما وعده داده است: «فلنحیینّه حیاه طیّبه».(۱) حیات طیبه یعنى چه؟ زندگى پاکیزه یعنى چه؟ یعنى زندگى‌اى که در آن، هم روح انسان، هم جسم انسان، هم دنیاى انسان، هم آخرت انسان تأمین است؛ زندگى فردى در آن تأمین است، آرامش روحى در آن هست، سکینه و اطمینان در آن هست، آسایش جسمانى در آن وجود دارد؛ فوائد اجتماعى، سعادت اجتماعى، عزت اجتماعى، استقلال و آزادى عمومى هم در آن تأمین است. قرآن اینها را به ما وعده داده است. وقتى قرآن میگوید: «فلنحیینّه حیاه طیّبه»، یعنى همه‌ى اینها؛ یعنى آن زندگى‌اى که در آن عزت هست، امنیت هست، رفاه هست، استقلال هست، علم هست، پیشرفت هست، اخلاق هست، حلم هست، گذشت هست. ما با اینها فاصله داریم؛ باید به اینها برسیم.
انس با قرآن، آشنائى با قرآن، ما را نزدیک میکند. این جلسات قرآنى، این دوره‌هاى قرآنى، این مسابقات قرآنى، اینى که ما به تربیت قرّاء و حفّاظ دل بستیم، به خاطر این است؛ اینها همه‌اش مقدمه است؛ ولى مقدمات لازمى است.
من باز هم به جوانان عزیزمان توصیه میکنم که با قرآن انس بگیرید، با قرآن مجالست کنید. «و ما جالس هذا القران أحد الّا قام عنه بزیاده او نقصان، زیاده فى هدى او نقصان من عمى»؛(۲) هر بارى که شما با قرآن نشست و برخاست کنید، یک پرده از پرده‌هاى جهالت شما برداشته میشود؛ یک چشمه از چشمه‌هاى نورانیت در دل شما گشایش پیدا میکند و جارى میشود. انس با قرآن، مجالست با قرآن، تفهم قرآن، تدبر در قرآن، اینها لازم است.
مقدمه‌ى این کار این است که بتوانیم قرآن را بخوانیم، بتوانیم قرآن را حفظ کنیم؛ حفظ قرآن خیلى مؤثر است. جوانها، دوره‌ى جوانى را، قدرت حفظ را قدر بدانند. خانواده‌ها به کودکان خودشان حفظ قرآن را تشویق کنند، آنها را وادار کنند. حفظ قرآن خیلى باارزش است. حفظ قرآن این فرصت را به حافظ خواهد داد که با تکرار آیات، در قرآن قدرت تدبر پیدا کند. این فرصت است، این توفیق است؛ این را از دست ندهید. آنهائى که حافظند، این نعمت بسیار بزرگ الهى را قدر بدانند؛ نگذارند حفظشان ضعیف بشود یا خداى نکرده از دست برود.
خواندن قرآن، از اول تا آخر، یک چیز لازمى است. باید قرآن را از اول تا آخر خواند؛ باز دوباره از اول تا آخر؛ تا همه‌ى معارف قرآنى یکجا با ذهن انسان آشنا شود. البته معلمینى لازمند تا براى ما تفسیر کنند، مشکلات آیات را تبیین کنند، معارف آیات و بطون آیات الهى را براى ما بیان کنند؛ اینها همه لازم است. اگر اینها شد، هرچه زمان به جلو برود، ما به جلو میرویم و توقف دیگر وجود ندارد.
و من به شما عرض کنم؛ در این سى و یک سال، این حرکتِ رو به جلو وجود داشته. قبل از انقلاب در کشور ما خبرى از قرآن نبود. گوشه و کنار، یک عاشقى پیدا میشد، یک جلسه‌ى قرآنى درست میکرد، ده تا، پانزده تا، بیست تا طالب قرآن را دور خودش جمع میکرد. دیده بودیم، در همه‌ى شهرها بود؛ در تهران بود، در مشهد ما بود. این حرکت عظیم جوانها به سمت قرآن، این خبرها نبود؛ این شوق به خواندن قرآن و تلاوت قرآن، این تربیت انبوه خوانندگان متبحر در تلاوت قرآن، این حرفها وجود نداشت؛ حفظ وجود نداشت. وقتى این جوانها که حافظ قرآنند، مى‌آیند قرآن را از حفظ میخوانند، بنده از اعماق دل خدا را شکر میکنم. اینها به برکت انقلاب بود، به برکت اسلام بود؛ اینها را قدر بدانید.
هرچه ما به قرآن نزدیکتر شویم، دو اتفاق مى‌افتد: یک اتفاق اینکه ما قوى‌تر میشویم؛ اتفاق دوم اینکه دشمنان بین‌المللى ما، علیه ما بیشتر بسیج میشوند؛ خوب، بشوند. هرچه به سمت قرآن برویم، هرچه به قرآن نزدیکتر شویم، دشمنان بشریت بیشتر خشمگین میشوند؛ تهمت میزنند، دروغ میگویند، شایعه درست میکنند، فشار اقتصادى مى‌آورند، فشار سیاسى مى‌آورند، انواع و اقسام خباثتها و ملعنتها را با ملت ما میکنند – کمااینکه مى‌بینید دارند میکنند – اما در مقابل، توان ما، قدرت تحمل ما، قدرت تأثیرگذارى ما روزبه‌روز بیشتر خواهد شد، مضاعف خواهد شد؛ کمااینکه مى‌بینید شده.
امروز جبهه‌ى مخاصم با جمهورى اسلامى ایران را نگاه کنید؛ یک جبهه‌ى عریض و طویل است؛ همه‌ى شیاطین و اشرار عالم در این جبهه جمعند؛ از صهیونیستها تا آمریکائى‌ها، تا خبیث‌ترین دولتهاى غربى، تا وابسته‌ترین و حقیرترین دولتهاى غیرغربى – حالا دائره را بیشتر محدود نکنیم – همه توى این جبهه هستند؛ هر کارى هم که میتوانند، دارند میکنند. خیال نکنید کارى هست که دشمنان ما میتوانند علیه جمهورى اسلامى انجام بدهند و انجام نمیدهند؛ نه، هر کار توانستند، تا حالا کرده‌اند؛ هر کارى هم که بتوانند، میکنند. هر کار نمیکنند، به خاطر این است که نمیتوانند. اما ملت ایران، با قدرت، با عزت و با سربلندى، در مقابل همه‌ى اینها ایستاده است.
فرمود: «حبل ممدود من السّماء»؛(۳) این قرآن حبل الهى است؛ ریسمان مستحکم الهى است که اگر به آن چنگ زدیم، لغزش و افتادن و گم شدن و اینها دیگر در آن نیست.
پروردگارا! ما را با قرآن زنده بدار، ما را با قرآن بمیران، ما را با قرآن محشور کن. پروردگارا! قرآن را از ما راضى کن. پروردگارا! ما را از قرآن و اهل‌بیت لحظه‌اى جدا مکن. پروردگارا! شهداى عزیز ما و روح مطهر امام بزرگوار ما را با اولیائت محشور کن.
از همه‌ى میهمانان عزیز هم تشکر میکنیم؛ مخصوصاً این دو قارى محترم که تلاوت کردند؛ آقاى نعینع و آقاى شاذلى. تلاوت هر دوشان خیلى خوب بود. ان‌شاءاللَّه خداوند آنها را موفق و مؤید بدارد.
والسّلام علیکم و رحمهاللَّه و برکاته
۱) نحل: ۹۷
۲) نهج البلاغه، خطبه‌ى ۱۷۶
۳) ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۰۶
منبع:leader.ir
